Οι άνθρωποι καμιά φορά δε θέλουν να πεθάνουν. Μαζεύουν τότε δώρα, κουμπιά και όλα τους τα χρήματα κι αναπαύονται στις κλίνες τους. Η σιγουριά για το αύριο είναι η μόνη δυστυχία. Η μόνη ελπίδα. Και μια μέρα θα ‘μαστε πολύ κοντά, να το θυμάσαι. Γιατί εγώ ξεχνάω.
(ε.σ.)
(ε.σ.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου