Κρύβω τον ήλιο κι είμαι μέσα σε ακαδημαϊκές διαφωνίες με όλες τις αισθήσεις μου σε εγρήγορση ή σε αδράνεια χωρίς ερχομό χωρίς τέλος αφού τα πλήρωσα όλα τα κρίματα της ανθρωπότητας. Ο παραλήπτης πληρώνει το τέλος, ο καλύτερος μένει στο τέλος ή ο δυνατότερος, δεν ξέρω ακόμα γιατί εγώ έφυγα πρώτη. Η κίνηση διαγράφεται ακέραια και σταθερή σε πλήρη αντίθεση με τον τρόμο που διαπερνά τα σκοτεινά παράθυρα. Η αντεστραμμένη μου αστάθεια εκφράζεται τώρα μόνο σε δωμάτια ξενοδοχείων, ξένων δοχείων και ποτήρια άδεια που εξαφανίζονται από μπροστά μου πριν προλάβω να μπω μέσα τους και τα κατοικήσω. Μου λείπει η μουσική, η αντιστροφή, η έλλειψη μου λείπει η επιθυμία της επιθυμίας, η δική μου έλλειψη, κάνε την κάπως να φανεί περισσότερο. Συγχαρητήρια, προβάρουμε στον τεράστιο αυτό καθρέφτη τις στολές των αυτοκρατόρων με σκοπό να τις ξεχάσουμε αίφνης κι όμως τις θυμόμαστε για πάντα. Η παραπομπή δεν είναι παρά πομπή επιμνημόσυνη δέηση, τα παιχνίδια τελειώνουν με άλλους όρους από αυτούς που αρχίζουν. Κορόιδεψε αυτό το κορίτσι πίσω σου και θυμήσου να πάρεις το αυτοκίνητο γιατί εγώ κοκάλωσα τώρα, θα μείνω εδώ σ’ αυτή την άθλια καρέκλα να πεθάνουμε παρέα. Εκμυστηρεύσου στα πουλιά πως δεν καταλαβαίνεις κι ύστερα πάρε το παλτό του δασκάλου και έλα να καλύψεις το κενό του πνευματικού κενού, του κενού χώρου, του κενού σώματος, αυτού του σχήματος, του σχήματος σώματος που αν δεν το αγαπήσεις δε θα γίνει ποτέ αυτό που προορίστηκε να γίνει, από ποιόν; Ο θεός δεν είναι αυτού του κόσμου, είναι ένας ανόητος θόρυβος, γι’ αυτό είναι παντού. Πάντως εγώ άλλο εννοώ όταν λέω «ύβρις».
Ας πληρώσουμε να φύγουμε.
(ε.σ.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου