Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2009

Είμαι εδώ



Ι

Είμαι εδώ. Μέσα στις ανύποπτες κυριακάτικες μέρες ένα σώμα να μεταμορφώνεται ξαφνικά σ΄ένα πηγάδι που από τον πάτο του ακούγονται θηλυκές φωνές πόνου μπερδεμένες χωρίς λέξεις μόνο πόνος να ζητούν βοήθεια. Ένα σώμα που έμαθε να υπομένει το γεγονός ότι κάποιες Κυριακές δεν είναι σώμα αλλά πηγάδι. Θα περάσει.

ΙI

Είμαι εδώ. Μέσα στα ραγισμένα τοπία ενός κόσμου βουτηγμένου στη λήθη. Ο αιώνας έχει ξεπουλήσει όλες τις μνήμες, όλα τα σφάλματα, όλα τα εγκλήματα. Οι ενοχές ξεπλυθήκαν στους ενενήντα βαθμούς κελσίου και στέγνωσαν με τον βαρύ χειμωνιάτικο αέρα του Δεκέμβρη. Έτος 2009. Δεν έχω άλλα παραμύθια να σας αφηγηθώ. Τα σφαγιασμένα μου παράπονα επιστρέφουν πάντα πριν ξημερώσει και μου χτυπούν την πόρτα. Περιποιούμαι τα τραύματα τους και πηγαίνω για δουλειά. Κάθε μέρα. Κάθε μέρα. Στην άκρη των βλεφάρων μου στοιβάζεται μια ολόκληρη καινούργια ιστορία. Ακονισμένη η ελπίδα για μια μάχη που είναι για να δοθεί. Αναμένω τις σάλπιγγες.

ΙΙΙ

Είμαι εδώ. Άφησα πίσω τις ενοχές και τον πόνο και έφτιαξα έναν ολοκαίνουργιο μορφασμό στο ρημαγμένο μου πρόσωπο. Δεν είναι ακόμα γέλιο. Μια υποψία ίσως χαμόγελου, μια επιθυμία έτοιμη να κατακλίσει τις μυϊκές ομάδες του προσώπου. Άφησα πίσω τις τσακισμένες εποχές των πένθιμων χαιρετισμών και αρχίζω πάλι. Να συστηθώ ξανά λοιπόν. Επιτρέψτε μου.

α.κ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου