Φιλοξενούμενος: Δημήτρης Νταλάκας

Χωρίς τίτλους

(Ι)
Κι ηρθε η μερα
κι εφυγε
κι ηρθε μια αλλη σαν κι αυτη

Κι εγω εδω
πιο μονος πια απο χτες
περπατω ψηλαφωντας τον ισκιο μου
στους τοιχους
στα πεζοδρομια
στις αυλες

Κι ο δρομος
που μοιαζει πια ξενος
ειν'αυτος που μενει
πιο ιδιος
κι απ'το ιδιο το χτες



(ΙΙ)
Εγινα αντρας
κι η πολη πια μικρυνε
οι ηρωες δειλιασαν
κι οι αθανατοι πεσαν στο τελος νεκροι

Μα φοβαμαι πως
ο,τι ηταν να ρθει
με προφτασε..
και με προσπερασε
χωρις καν να μου πει ενα γεια

Εγινα αντρας
και σοφοτερος πια
λεω πως ο κοσμος
ειναι πλεον μικρος
για να χωρεσει τη γνωση μου

Μεχρι τη μερα
που θα στερεψει ολοκληρη

Μα μεχρι τοτε
μπορω να καυχιεμαι
πως ολα τα ξερω
κι εχω για ολα
μια ιστορια να πω