Ρόδες στρίβουν με θόρυβο κι αναταράσσουν το παρελθόν. Μείνετε μέσα στα μνήματα, μόνο εκεί είστε ασφαλείς. Όταν θυμώνεις ένα κόκκινο μεγάλο αίμα πλημμυρίζει τα ταβάνια. Δεν ακούγεται πια το ρολόι, ένας άνθρωπος ήρθε και με ρώτησε κάτι σε μια γλώσσα που δεν κατάλαβα. Του έδωσα τη διεύθυνσή σου και του είπα να προσέχει. Ακολούθησε μια μικρή κλωστή και βρέθηκε μέσα στην τσέπη μου, αλλά δεν είχα καθόλου χρήματα κι έτσι έφυγε κι αυτός.
Όπως τελειώνει η ανάγκη, έτσι αρχίζει η ενοχή. Να θυμηθώ πριν πεθάνω να καταναλώσω ό,τι απέμεινε. Πάρε αγκαλιά τις αγωνίες μου και μεγάλωνέ τες όσο θα λείπω. Να ξέρεις ότι μπορεί να μην βρω ξανά το δρόμο να γυρίσω. Στο μεταξύ θα διασκεδάζω τη μεταφυσική ικανότητα να γράφω τέτοια ώρα τέτοια λόγια. Εδώ πάντα.
ε.σ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου