Δευτέρα 9 Ιανουαρίου 2012

Ιανουάριος

Σε μια άκρη των νεύρων κάθεται ένας μήνας ξιπόλυτος, ένας μήνας ξιπασμένος. Κάποτε θα τελειώσει το οξυγόνο, γελάει, ύστερα συντάσσει τη διαθήκη του και περιμένει να πεθάνει από ασφυξία. Κάποιος άλλος γράφει ένα γράμμα ερωτικό σαν θάλασσα και μες στον ύπνο το αλλάζει με τη διαθήκη. Τώρα οι αγκαλιές θα έρχονται σαν περιουσία παντοτινή, τώρα οι μέρες θα πεθαίνουν σε ανάσες που κόβονται κοντά στο αυτί σου. Κι αφού δεν ήξερα να γράψω στη γλώσσα σου ούτε μια λέξη, γέμισα με κιμωλία γραμμές τους τοίχους του σπιτιού μου. Πότε θα ξημερώσει αυτή η φυλακή; Να τις διαβάσεις. Πότε θα βρέξει λίγη ακόμα από κείνη τη ματιά σου; Να απαντήσεις. Να ετοιμάσω τις βαλίτσες μου για τα βαθύτερα σκοτάδια.

ε.σ.  

*artwork by Giorgos Tsopanos

2 σχόλια:

  1. Απαντώ λοιπόν: Ξιφομαχείς ενίοτε με πάθος μες των λέξεων την λασπωμένη αρένα. Ένα σου εύχομαι: καλή τύχη με την αιώνια υγρασία των νοημάτων.
    Talulu Mufasa

    ΑπάντησηΔιαγραφή